Shrekowa parodia SN

Całkiem zapomniałam o tym tekście, a natrafiłam na niego zupełnie przez przypadek, szukając czegoś na komputerze.
Napisany na pojedynek na shrekową parodię w wersji sasunaru.
Jeżeli ktoś jeszcze nie czytał, zapraszam.

W pogardzie mając szpony mrozu tnące i słońce pustyni, dnie i noce gnał! (nie pomnę przepisów BHP), aż dotarł, gdzie dotrzeć miał! Albowiem był najmężniejszy i najprzystojniejszy w całym królestwie. A jego pocałunek, i tylko jego, mógł zdjąć straszliwy urok.

On jeden mógł wejść do najwyżej komnaty, w najwyższej wieży, i dojrzawszy skąpane w miękkim świetle zarys delikatnej postaci, odsunąć zasłonę, za którą spała…

 - Czego?

 - Królewna… Sakura?

 Spojrzał zaskoczony na lisa, który odziany w kompletnie niemodne, wściekle pomarańczowe kobiece pantalony, przeglądał właśnie gazetę dla panów, leżąc na wielkim, niezaścielonym łożu. Zwierze spojrzało na niego uważnie, odkładając czasopismo na niewielki nocny stolik.

 - Zależy, kto pyta.

 - Jak to kto?! Książę z Bajki, nie widać? – oburzył się, w geście poirytowania odgarniając ręką pasma miękkich, czarnych włosów ze swojego czoła.

 - Książę…? - Lis drgnął zaalarmowany, uśmiechając się przy tym cwanie.  - Więc to jam jest księżniczka Sakura – oświadczył niespodziewanie, wyginając się do niego zachęcająco. – Czekam na cnego rycerza, który zwróci mi wolność!  - dotknął rudą łapą czoła w dramatycznym geście.

Książę z Bajki skrzywił się lekko. Jego wspaniała i piękna księżniczka była jakimś rudym, zapchlonym myszojadem?

 - Pocałuj mnie, a zamienię się w piękną księżniczkę! – zachęciło go zwierze, mrugając zalotnie. – Zdejmij ze mnie zły urok, a będziemy żyć długo i szczęśliwie!

 - Matulu, nie wspominałaś nic o rudej kicie – mruknął do siebie Książę, patrząc ze zdegustowaną miną na miziający go w bardzo intymnym miejscu ogon. Całe szczęście rycerskie klejnoty były osłonięte przez zbroję, więc szczwany Lis miał do nich bardzo ograniczony dostęp. Zrobił jednak krok w tył, żeby go nie prowokować.

 - Ruda, gruba… chcesz zobaczyć, co potrafi?

Książę jęknął zrozpaczony, zerkając desperacko w stronę drzwi. Idąc tutaj, zupełnie inaczej wyobrażał sobie tę chwilę… Miało być romantycznie, bajkowo i urzekająco. Jego księżniczka powinna być subtelną boginią seksu, a nie Lisem, proponującym mu bardzo niemoralne rzeczy. Co, jeśli obrońcy praw zwierząt się nim zainteresują?

 - No dalej! Pocałuj mnie, załatwmy zbędne formalności i przejdźmy do przyjemniejszych rzeczy. – Ruda kita po raz kolejny musnęła błyszczącą zbroję.

 - Skąd mam wiedzieć, że jesteś prawdziwą księżniczką? Już niejedna chciała poznać smak tych wspaniałych ust! – Książę przeczesał ręką swoje lśniące, kruczoczarne włosy i obdarzył Lisa czarującym uśmiechem.

 - O! Masz błyszczyk na ustach! Mogę polizać? – Zwierze podniosło się szybko i już chciało zakosztować jego warg, ale w porę się odsunął, uciekając przed jego pyskiem.

 - Tylko prawdziwa księżniczka Sakura może zasmakować tego owocu.

 - Ależ ja jestem księżniczką! Zła czarownica rzuciła na mnie urok, za dnia pięknością w nocy zaś szkaradą, nie kojarzysz formułki?

Książę z Bajki drgnął, słysząc zaklęcie. Jego Matka powiedziała mu je, przestrzegając, że tylko prawdziwa księżniczka może je znać, czyli… to jest jego ukochana?

 - To może zaczekamy, aż znów będziesz księżniczką? – skrzywił się lekko, czując, jak ręce zaczynają mu się pocić, na myśl o tym, że zaraz ma pocałować lisa.

 - Po co czekać? Zróbmy to teraz! – Zwierze uśmiechnął się do niego, z powrotem kładąc się na łóżku w ponętnej pozie, poprawiając swoje pantalony i z błyskiem w oku oczekując na tę słodką chwilę. – Jak wolisz, to możesz od dołu zdjąć ze mnie urok – mruknął, widząc niezdecydowanie Księcia. Ten prychnął tylko, zdegustowany i zaciskając mocno powieki, schylił się i pocałował Lisa w pysk. Wstrzymał oddech, kiedy poczuł na ustach jego sierść. Wyprostował się najszybciej, jak mógł, wierzchem dłoni przecierając wargi.

 - Mmm! Wiśniowy, mój ulubiony!

Książę z Bajki spojrzał na Lisa, którego bielizna nagle zaczęły świecić. Zaraz potem pomarańczowy blask otulił całą sylwetkę zwierzęcia, które uniosło się nad łóżkiem, jak za pomocą czarodziejskiej różdżki, i zaczęło wirować. Książę patrzył z fascynacją, jak jego przyszła królowa opada delikatnie na łoże w swojej prawdziwej, ludzkiej postaci. Pochylił się nad nią z błogim uśmiechem, żeby po raz kolejny ją pocałować, gdy…

 - Och! Zboczeńcu, jesteś mężczyzną! – krzyknął, odsuwając się od blondwłosego chłopaka, który leżąc kompletnie nago, uśmiechał się do niego kokieteryjnie. Książę pożałował, że zniknęły niemodne pantalony.

 - Jestem Księciem z Innej Bajki! – krzyknął jasnowłosy chłopak, podnosząc się i podchodząc do spanikowanego bruneta. – Twoja księżniczka Sakura hajtnęła się była. Musisz zadowolić się mną!

 - Hajtnęła, zali z kim?

 - Z ogrem Lee.

 - Zali z kim? – powtórzył z niedowierzaniem, mimowolnie obejmując swoją królewnę w pasie. Blondwłosy młodzieniec uśmiechnął się do niego, zarzucając mu ręce na szyję.

 - Sakura, nie Sakura, my możemy sobie tutaj wybudować królestwo! Trochę to zaniedbane, ale za to jaka dzielnica! – zaśmiał się, po raz kolejny całując usta swojego czarnowłosego Księcia z Bajki.

 - Ty też masz błyszczyk – zauważył nagle brunet, odsuwając się od nagiego ciała.

 - Bananowy!

 - Bananowy?

 - No, najlepiej smakuje tam od dołu – spuścił sugestywnie wzrok.

Książę z Bajki postanowił spróbować, czy rzeczywiście chłopak miał rację. A kiedy spróbował, wszyscy żyli długo i szczęśliwie. I było im bananowo.