17. Refuge

Naruto obudził się na czymś ciepłym, nieco twardawym, jednak wyjątkowo miłym w dotyku. Mógłby nawet zaryzykować stwierdzenie, że aksamitnym jak te czekoladki co reklamowali w telewizji. Potarł lekko policzkiem o swój wygodny materac i uśmiechnął się przy tym błogo. Tak to on się mógł budzić codziennie. Otworzył buzie i ziewnął głośno. Nagle poczuł zimną dłoń na swoim kroczu. Ziewnięcie przerodziło się w krótki krzyk. Momentalnie się podniósł i spojrzał na łóżko.
- Sasuke… - burknął niemrawo, patrząc na jakże zadowolonego i szczęśliwego bruneta.
- Dzień dobry, jak się spało? – Mężczyzna podniósł się do siadu i oparł o ścianę. Wredny uśmieszek nie schodził mu z twarzy.
- Źle.
- Naprawdę?
- Masz do tego jeszcze jakieś wątpliwości? – Naruto z niedowierzaniem pokręcił głową i wstał. Podszedł do szafki i zaczął wyjmować świeże ubrania, oraz bieliznę.
- Mam. Wyobraź sobie, że mam wątpliwości i tu uważaj zaskoczę cię… dowody. – Sasuke z werwą poderwał się w łóżka i zaczął powoli zbliżać się do blondyna.
- Zaciągałeś się czymś w kiblu?
- Jak miałem iść do kibla, skoro na mnie leżałeś?
- No… mogłeś mnie zrzucić, czy coś… - Chłopak odwrócił się niepewnie do Uchihy, gdy poczuł dłonie na swoim brzuchu.
- I dostać kolejny zakaz? – Mężczyzna zbliżył twarz do niebieskookiego i polizał delikatnie jego usta.
- Umm… masz rację. Teraz będziesz musiał się ograniczać przez miesiąc. Będziesz się palił od środka, patrząc na mnie. Jakie to smutne – Naruto wydął usta i spojrzał w czarne oczy z żalem.
- Mogę znacznie więcej niż tylko patrzeć.
- Taa, jasne!
- Mówiłeś tylko o wkładaniu.
Zapadłą chwila głuchej ciszy. Naruto myślał. No… z tego co pamiętał, to coś tam o wkładaniu było.
- Jakoś sobie nie przypominam. Była mowa o wszystkim – postanowił udawać, że pamięta. Może drań kłamie i odpuści?
- Oj Naruto, masz cholernie dobrą pamięć, co?
- No śmiesz polemizować?!
- Cholernie dobrą, ale cholernie krótką. – Uzumaki spojrzał na niego z nienawiścią.
- I tak go nie włożysz! – Syknął i odwrócił się ostentacyjnie kierując się w stronę schodów. Zanim zrobił krok poczuł jak brunet łapie go w pasie i przyciąga do siebie. Gorący język polizał wrażliwe na dotyk ucho.
- Zobaczymy kto dłużej wytrzyma – szepnął niskim, seksownym głosem i przejechał zimną dłonią po podbrzuszu chłopaka, który aż westchnął. Nagle jednak zdolne palce mogące tak wiele znikły. Tak samo jak i utalentowany język. Blondyn warknął i nie odwracając się w kierunku Uchihy otworzył klapę w drzwiach. Oczywiście przed tym ubrał bokserki. Nie popełni dwa razy tego samego błędu. Zerknął jeszcze raz na gapiącego się bruneta i zszedł z nerwami na dół. Prowokuje go drań jeden! Ale nie. On jest przecież mnichem. W klasztorze uczyli go spokoju. Właśnie, medytacji. Boże… czemu on wtedy musiał spać? Kiedy zamknął drzwi do łazienki uderzył w nie kilka razy głową. No… jest jeszcze prysznic. Zimna woda i takie tam. Z wielkim bananem na gębie skierował się w stronę kabiny. Otworzył szklane drzwiczki i wszedł do środka. Od razu odkręcił zimną wodę.
- Cholera! – Syknął cicho i skulił się w sobie. – Jak zimno.
- A jak nie ma ci być zimno skoro odkręcasz lodowatą wodę? – Usłyszał jak ktoś wchodzi do kabiny. Odwrócił się momentalnie.
- Nie widzisz, że łazienka jest zajęta?!
- Przecież się zmieścimy. Nie zachowuj się jak rozkapryszony dzieciak i oszczędzaj wody. – Ostrzegł go Sasuke i przekręcił regulator.
- Sam jesteś rozkapryszony. Zachowujesz się jak ci się tylko podoba! – Pchnął go na szklane wejście.
- To mnie naucz kultury – mruknął i złapał mocno za pośladki blondyna. Naruto jęknął zaskoczony, ale po chwili położył dłonie na torsie bruneta. Uśmiechnął się wrednie i uszczypnął jego sutki.
- Hn!
Naruto przybliżył się do niego jeszcze bardziej i musnął ustami jego wargi. Zaczął go delikatnie całować, a banan nie schodził mu z gęby. Usłyszał ciche warknięcie i w ostatniej chwili oddalił się od Uchihy, który chciał pogłębić pocałunek. Blondyn złapał go za ramiona i patrzył na niego chwilę, jakby chciał mu coś powiedzieć. Sasuke czekał w skupieniu, z każdą chwilą marszcząc brwi coraz bardziej.
- Mło… - już otwierał usta, jednak Naruto wpił się nagle w jego wargi Pocałował go od razu mocno i głęboko. Z siłą zdominował bruneta. Po raz pierwszy od ich, hm… znajomości. Kiedy się od siebie oderwali przygryzł delikatnie jego wargę. Sasuke patrzył na niego nieprzytomnie i szepnął coś do blondyna, co chłopak nie do końca zrozumiał. Szum wody zagłuszał cichsze dźwięki.
- Czas na lekcje pierwszą – powiedział z poważną miną i przesunął Uchihe na drzwi łazienki, by później brutalnie popchnąć go na kafelki. Czarnooki zmarszczył brwi, jednak Naruto błysnął tylko zębami i już był na dole, twarzą przy kroczu mężczyzny. Spojrzał na niego z tej pozycji i pociągnął delikatnie na penisa Uchihy, gdy ten patrzył się na sufit. Czarne oczy zwróciły się w stronę blondyna i wtedy on…

~~***~~

Zaczął ssać samą główkę penisa bruneta, który stęknął głucho patrząc w oczy Uzumakiemu. Czuł gorący język na członku, widząc skupiony wyraz twarzy blondyna. Aż się uśmiechnął, ale trzeba było przyznać, że matoł był dobry. Zajebiście dobry…
- Ha! – Sapnął, gdy palce zaczęły masować jego jądra. Mocno i agresywnie. Oddychał głośno.
Kurwa… mocniej… liż mnie… ssij… dotykaj… jeszcze… o tak!
Westchnął głośno czując, że zaraz dojdzie. Jego penis drgał delikatnie. Czuł krew buzującą w przyrodzeniu. Czuł ciasne usta chłopaka pochłaniające go coraz bardziej. Czuł ciepłą wodę lejącą się po głowie i kroki na schodach. Czuł kwaśny zapach cytrusów…
Krzyknął głucho odchylając głowę do tyłu.
- Sasuke? Naruto? Jest tam ktoś?! – Usłyszeli głos Sakury i walenie pięścią w drzwi. Naruto wstał wciąż klęczał przed brunetem. Szturchnął go delikatnie i kiwnął na wejście do łazienki.
- Tak. Kąpie się i zaraz zejdę.
- A gdzie Naruto?
- Na górze. Nie przeszkadzaj mu… ubiera się – powiedział z trudem wymyślając jakąś sensowną wymówkę. Chyba po raz pierwszy w życiu.
- Dobrze będę na ciebie czekać kochanie! – Krzyknęła i oddaliła się. Brunet spojrzał na Uzumakiego, który podniósł się ze skwaszonym wyrazem twarzy.
- Kochanie! – Sparodiował dziewczynę i przycisnął pięści do twarzy. Uchiha przewrócił tylko oczyma i walnął go w łeb.
- Nie wnerwiaj mnie.
- Ej! Nie można bić swojego nauczyciela. W ciągu miesiąca czeka cię jeszcze wiele lekcji.
- A od kiedy ty masz umiejętności pedagogiczne? – Zapytał zabierając szampon z małej półki. Oczywiście Hugo Boss. Najdroższy, najlepszy, o najbardziej intensywnym zapachu. Uśmiechnął się i wyciągnął dłoń blondyna, który opowiadał mu coś na pytanie. Za bardzo nie skupiał się na jego monologu, tylko skierował palce chłopaka w stronę swoich włosów i zmusił do tego, by zaczął delikatnie masować skórę jego głowy. Naruto spojrzał na niego nic nie rozumiejąc, jednak po kilku sekundach (chociaż Sasuke prędzej obstawiałby minuty) załapał o co chodzi. Uśmiechnął się promiennie i złapał w pięści czarne kosmyki cudząc Uchihe. Ten warknął coraz bardziej zdenerwowany i odepchnął Uzumakiego, kiedy chłopak zaczął ugniatać, pucować, wykręcać i bóg wie co jeszcze robić z jego włosami.
- Coś nie tak?
- Ależ nie. Pomyślałem tylko, że ci się odwdzięczę – Sasuke zabrał jakiś tam szampon Uzumakiego. Butelka bynajmniej nie była amerykańskiej produkcji. Otworzył ją i nalał płyn na rękę. Wciągnął głośno powietrze, gdy wyczuł jego zapach. Taki… taki…
- Kurwa co to jest? – Zapytał nie mogąc przestać wdychać wspaniałej woni. Jeszcze nigdy nie czuł czegoś takiego. To pewnie dlatego Naruto tak na niego działa.
- Feromony.
- Co?!
- Żartuję – chłopak zaśmiał się głupawo, gdy Sasuke przyparł go do muru. – Kupiłem to od ruskiej czarownicy.
- Od kogo?
- No czarownicy. Tak pisało na opakowaniu. Ładnie pachnie prawda? – Zapytał uśmiechając się do niego i ścierając żel z dłoni mężczyzny, na swoją rękę. Wmasował sobie szampon we włosy z uśmiechem zapomnienia patrząc na bruneta.
- Zaczynam się ciebie bać.
- No! Powinieneś już się dawno zacząć lękać takiego wojownika jak Naruto Uzumaki!
- Boję się twojej głupoty. Ona jest jak czarna dziura. Pochłania wszystko… - westchnął i przyłączył się do masowania głowy niebieskookiego, który aż zamruczał z przyjemności. Teraz chłopak również zaczął myć włosy Uchihy. Tym razem znacznie delikatniej i przyjemniej. Zaczęli się o siebie delikatnie ocierać, całując się przy tym co rusz. Jakoś nie mogli się powstrzymać. A para była coraz gęstsza.

Kiedy się już umyli, spłukując bardzo dokładnie żel ze swoich ciał (oczywiście rękoma, żeby czasem nie dostał się w te najbardziej ukryte części), wyszli spod prysznicu i zaczęli się wycierać. Również bardzo dokładnie. Później się ubrali i wyszli w końcu z łazienki. Na korytarzu uderzył w nich chłodny powiew.
- Mam nadzieję, że posprzątałeś wczoraj – mruknął Sasuke, gdy schodzili po schodach.
- Co?
- Posprzątałeś kuchnię?
- Eee… - Blondyn zrobił głupią minę i spojrzał mało inteligentnie na bruneta, w którym się aż zagotowało. Poderwał się ze schodów i w mgnieniu oka znalazł się na dole. Otwarł szybko drzwi i poczuł jak coś w nie uderza. Wszedł do środka i rozejrzał się po pokoju.
- Ała! – Usłyszał załamany głos koło siebie i spojrzał w dół. Sakura siedziała na podłodze, trzymając mocno rękoma krwawiący nos. – Chemu ta wpadłech?
- Sorry – burknął tylko i jeszcze raz przyjrzał się kuchni. Idealny porządek.
- Ale ją urządziłeś Sasuke! – Kiedy Naruto wszedł do kuchni, aż gwizdnął z zaskoczenia widząc dziewczynę. Zaśmiał się do niego, jednak przestał, kiedy różowo-włosa kopnęła go w nogę. – Ej! To on ci złamał nos, nie ja!
- Jachby to by ty juch bych wochach kchiatki od spochu.
-Co?
- Mówi, że by cię zabiła.
- Czemu? Przecież nic nie zrobiłem! – Wykrzyknął oburzony i pomógł wstać dziewczynie.
- Hipotetycznie.
Sakura podeszła do apteczki i wyjęła kilka rzeczy. Wyszła z kuchni bełkotają coś jeszcze do nich.
- Jesteś debilem.
- Powiedział nieufny i sprytny książę własnego odbicia – blondyn w jednej chwili znalazł się przy lodówce. Szarpał się chwilę z drzwiczkami, jednak gdy je w końcu otworzył spojrzał z uśmiechem satysfakcji na Uchihe i wystawił mu język. Zaraz potem zanurkował w lodówce, która przytłumiła nieco jego głośny śmiech.
- Zrób mi coś do jedzenia – warknął brunet i zapatrzył się na tyłek Naruto.
- Chcesz wczorajszy gulasz? Jeszcze trochę zostało a… ah – jęknął, gdy poczuł bruneta. Jego ręce w swoich spodniach i członka między pośladkami.
- Wiesz co…?
- No?
- Zrobimy to kiedyś przy lustrach.
- Co?! Odwaliło ci? – Chłopak odwrócił się do Sasuke. Ręce mężczyzny przeniosły się teraz na pośladki, ściskając je mocno.
- Nie. Mmm – zamruczał cicho i pocałował chłopaka namiętnie. - Zobaczysz, że ci się spodoba.
- Jesteś walnięty – westchnął Uzumaki i popchnął bruneta na stół. Zmusił go, żeby się na nim położył.
- Zaraz Sakura tutaj wejdzie.
- I co?
- I cię zabije. – Naruto patrzył na niego dość długo, jednak w końcu zszedł z czarnookiego. Bez słowa odwrócił się i zaczął grzebać w lodówce. – Zrób mi coś do jedzenia.
- Nie jestem twoją służącą.
- Mogę poprosić Sakury.
- To ją proś! Mam cię w nosie – burknął i zatrzasnął z nerwami lodówkę. Zaczął szperać po półkach. Sasuke patrzył na niego znudzonym wzrokiem. I tak weźmie to co zrobi ten matoł. Przecież on nie będzie się brudził w kuchni, jeszcze czego! Nie wspominając o proszeniu dziewczyny. Nagle usłyszał radosny okrzyk blondyna. Spojrzał w jego stronę.
- Ha! Zupka chińska! Prawie jak ramen. – Przytulił opakowanie do piersi i z błogim uśmiechem usiadł na krześle naprzeciwko Uchihy. Zaczął czytać sposób przygotowania i ręką sięgnął po coś za siebie. Po sekundzie przed nosem bruneta wylądowała dzisiejsza gazeta. Mężczyzna uśmiechnął się lekko i zabrał się za jej przeglądanie. Musiał kontrolować, czy nie ma jakichś informacji na ich temat, albo na temat której z mafii.
- Już jestem! – W drzwiach pojawiła się Sakura z lekko opuchniętą twarzą. Sasuke mruknął coś niezrozumiale nie podnosząc wzroku znad gazety. Tak samo jak i blondyn, który właśnie zaczynał zagotowywać wodę. – Co robisz?
- Zupkę chińską.
- Jezu Naruto… a ty co byś chciał zjeść Sasuke-kun? Może przygotuję ci jajecznicę, albo omlety? Lubisz omlety? A może grzanki, lub kiełbaski na gorąco, hm? Jaką kawę pijesz? Zaraz ci zrobię – zaczęła radośnie trajkotać, jakby wcale wczoraj nie straciła ojca.
- Nie wiem, cokolwiek – Sasuke machnął lekceważąco ręką i zmarszczył brwi. Czytał właśnie artykuł o nowym Bondzie kręconym właśnie na tych obszarach. Na szczęście dane były fałszywe, a zdjęcia brak. Uśmiechnął się do siebie z zadowoleniem i spojrzał na Uzumakiego, który właśnie zalewał sobie zupkę z wielkim bananem na gębie. Sakura kroiła coś na kuchennym blacie.
- Policja na razie nie węszy?
- Nie.
- Musimy iść na pogrzeb?
- No tak. Jesteś przecież moim narzeczonym. Jakby to wyglądało, gdybyś się nie pokazał? – Zapytał odwracając się do niego z nożem w ręku. Sasuke skrzywił się nieznacznie.
- Ktoś nas może rozpoznać. Jeśli będzie tam policja, pewnie już wiedzą kogo mają szukać.
- Ależ skądże, a jeśli nawet to uciekniemy. Nie panikuj kochanie – podeszła do niego z uśmiechem i ubrudzonym od miodu palcem przejechała po jego wargach. Usłyszeli chrząknięcie blondyna, a Uchiha z uśmiechem spojrzał na chłopaka.
- Nie przeszkadzaj! – Syknęła różowo-włosa i z nadprzyrodzonym refleksem odwróciła Sasuke i wpiła się w jego usta. Mężczyzna otworzył szerzej oczy i zmarszczył brwi. Poczuł jak Naruto wstaje z krzesła, jednak zdążył odepchnąć dziewczynę.
- Nie zapominaj, że nasze narzeczeństwo jest tylko przykrywką.
- Oh… um… przepraszam – dziewczyna z burakiem na twarzy odwróciła się i wróciła do przygotowywania posiłku dla bruneta. Uchiha spojrzał na Uzumakiego. Przez chwilę miał wrażenie, że w jego oczach pojawiła się płomienna czerwień. Ruchem głowy wskazał krzesło. Chłopak usiadł na nim, marszcząc jednocześnie brwi. Sasuke przymknął lekko oczy, a gdy je otworzył Uzumaki już z zapałem jadł swoją zupkę chińską.
- Wiecie co? – wybełkotał z pełnymi ustami – prawie robi wielką różnicę. To badziewie nie jest nawet stóp godne w całowaniu ramenu!
- Od kiedy potrawy mają stopy?
- To jest draniu taka metafora – chłopak przewrócił oczyma i wrócił do jedzenia. Uchiha uśmiechnął się do niego ironicznie.
- A skąd ty takie górnolotne słowa znasz, co kotku?
- Sasuke, na miłość boską!
- Przeczytałem w słowniku. – Odparł i z dumą wypiął pierś.
- Hohoho… muszę przyznać, że…
- Kotku? Jakby to ktoś usłyszał co by sobie pomyśleli?! A ty! – Sakura wymierzyła oskarżycielsko nóż w stronę blondyna – Ty się nawet zachować nie umiesz! Brak ci ogłady!
- Wolę być nieokrzesany niż mieć klapki na oczach! – Warknął w jej stronę Uzumaki i spojrzał z nienawiścią na dziewczynę.
- Sugerujesz, że niby ja mam klapki na oczach… ty… ty… konusie?! – Sasuke aż szczęka opadła, gdy usłyszał dziewczynę. Naruto chyba też zatkało bo siedział i gapił się na nią zszokowany. Po chwili jednak zaczął się śmiać jak wariat i uderzył kilka razy pięścią w stół.

~~***~~~

- Co?! – Krzyknęła coraz bardziej rozzłoszczona różowo-włosa. W zasadzie to Uzumaki powinien być teraz bardziej zdenerwowany, ale… ale…
- Nic. Po prostu pomyślałem sobie, że zmieniłaś płeć dlatego, że miałaś małego. - Wyksztusił z siebie, aż dusząc się ze śmiechu. Najlepsze było jednak to, że mina Sakury była bezcenna i w przeciwieństwie do jej późniejszych słów mówiła, że blondyn trafił w dziesiątkę. Nawet Sasuke nie powstrzymał się, żeby się nie zaśmiać.
- Jak śmiesz! Miałam ogromnego! Bili się o mnie, żebym im pokazała!
- Kto się bił? – Zapytał Uchiha śmiejąc się cicho. Dziewczyna słysząc to jeszcze bardziej zbladła, jednak po chwili opamiętała się i wykrzyknęła:
- Wszyscy! – Z furią naszykowała podała Sasuke jajecznicę i wyszła, nawet po sobie nie sprzątając. Naruto spojrzał na bruneta i wybuchnął głośnym śmiechem. Mężczyzna uśmiechnął się.
- To był cios poniżej pasa. Dosłownie.
- Haha! Widzisz, widzisz! Jestem genialny! – Sasuke słysząc to spochmurniał. Naruto momentalnie przestał się śmiać i spojrzał zaskoczony na mężczyznę.
- Za każdym razem, gdy mówisz coś takiego, mam wrażenie, że apokalipsa jest coraz bliżej – powiedział z grobową miną i zabrał się za jedzenie jajecznicy.
- Teme! - wykrzyknął blondyn i niewiele czekając podkradł brunetowi trochę śniadanie. No przecież nie jego wina, że zupka była niedobra! Spojrzał na niego z oburzeniem, gdy ten warknął coś w proteście i razem w końcu zjedli danie Sakury, przy dość dużej pomocy Uzumakiego.
- Twój tyłek nie ma dna – skwitował po wszystkim Uchiha i wstał od stołu.
- Sądzę, że ci się to bardzo podoba. Och… a raczej podobało – zaśmiał się i klepnął czarnookiego w pośladki. Gdy ten spojrzał na niego tym wzrokiem zaśmiał się. – I tu cię boli draniu!
- Uważaj, bo zaraz ciebie może boleć. I to w miejscu, w którym nie chciałbyś, żeby bolało – dodał po chwili i niby przypadkowo popchnął chłopaka na ścianę. Uśmiechnął się wychodząc z kuchni. - Sakura! Sakura, chodź do Gai`a. Trzeba iść na plan! – Zawołał czarnooki podchodząc do schodów. Po chwili u szczytu stanęła różowo-włosa.
- Sasuke… Sasu… Czy… czy jakbym była mężczyzną to bym cię bardziej pociągała? – Zapytała, a w Naruto aż zawrzało. Był jednak ciekaw co odpowie Uchiha. Spojrzał na niego uważnie, a mężczyzna zwrócił swoją twarz w jego stronę. Uzumaki stał tak, że Sakura go nie widziała.
- Przestań bredzić i chodź. – Warknął i skierował się w stronę drzwi. Blondyn poszedł za nim.
- On to słyszał? – Zapytała dziewczyna, gdy w końcu wyszli z domu.
- Noo – Naruto wyszczerzył się do dziewczyny i poruszał brwiami w górę i w dół.
- Jak ja cię zaraz…! – Już podnosiła na niego rękę, gdy Sasuke złapał ją mocno za nadgarstek.
- Czytałaś scenariusz?
- Tak, a co?
- Dzisiaj gramy scenę trzecią i czwartą, wiesz co to znaczy? – Sakura milczała przez chwilę, jednak gdy w końcu załapała, jej twarz rozpromieniła się w wielkim uśmiechu.